Τουρκική απειλή και ελληνική αμεριμνησία
Γράφει ο Συγγενής
Υπήρξαν σχετικώς πρόσφατα αυτοκρατορία και αναπολούν εδάφη & μεγαλεία. Έχουν επίσης νεανικό & αυξανόμενο πληθυσμό που ασφυκτιά και ξεχειλίζει προς την Ευρώπη του δημογραφικού προβλήματος.
Προσαρμόστηκαν πολύ μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, όταν ήταν ένα προκεχωρημένο στρατιωτικό φυλάκιο των ΗΠΑ (ανάκαμψη ισλαμισμού, υιοθέτηση των υπό την ΕΣΣΔ πολυπληθών συγγενικών φύλων κ.α) Παραμένουν για την Δύση ο πιο σημαντικός πολιτικός, εμπορικός, πολιτισμικός δίαυλος προς όλους τους μουσουλμάνους αλλά και αληθινό καταφύγιο πολλών ομοθρήσκων τους.
Παρουσίασαν μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, εκβιομηχάνιση καθώς και στρατιωτική ενίσχυση όσο σε εμάς επιβαλλόταν η δεκαετής δουλεία των μνημονίων, με προφανείς επιπτώσεις. Ετοιμάζονται δε να κατασκευάσουν ακόμη και δικό τους μαχητικό αεροπλάνο, ενώ εμείς δεν εμπιστευόμαστε στην ΕΑΒ ούτε καν την επισκευή των ελικοπτέρων του ΕΚΑΒ.
Καγχάζουν με τις συνεχείς απειλές μας για «διεθνείς κυρώσεις», όταν κατέχουν ήδη την Κύπρο μισό αιώνα, όταν έχουν επιβάλλει το casus belli για τα 12 ν.μ. & τις γκρίζες ζώνες στα Ίμια, όταν πρόσφατα πολεμικό τους πλοίο εξεδίωξε την ιταλική ΕΝΙ μέσα από την κυπριακή ΑΟΖ. Για να μην πούμε για μια σειρά ατιμώρητων εγκλημάτων τους που έγιναν μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη. (Ισαάκ, Σολωμού, πρόσφατα εναντίον των Κούρδων κ.ά.) Δικαιολογημένα λοιπόν μας αντιμετωπίζουν με μια κάποια συγκατάβαση όταν λέμε πως θα …. το πούμε στον μπαμπά μας και θα τους τιμωρήσει αυστηρά.
Έχουν εξοικειωθεί με φέρετρα και σκοτωμούς είτε με τις μειονότητες είτε με τις εσωτερικές τους συγκρούσεις είτε ακόμη και με την χρονίζουσα αναθεωρητική διάθεση προς όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις. Όταν ακούνε πάντως για νέα όπλα φαντασιώνονται κάποιο «χαμένο δίκαιο τους» κι όχι τους Άκη & Γιάννο. Αναγνωρίζουν στον κ. Recep Tayyip Erdoğan, τον ηγέτη που με ένα νεύμα του έβγαλε χιλιάδες αόπλους πάνω στις γέφυρες του Βοσπόρου πρόθυμους να συγκρουστούν με τεθωρακισμένα (ποιός είναι ο τελευταίος Έλληνας πολιτικός για τον οποίο 300 πολίτες θα έδιναν τη ζωή τους μαχόμενοι έναντι στρατιωτών;).
Ο ίδιος πράγματι είναι ένα σκληρό καρύδι, δεν είναι κανένας πορφυρογέννητος. Έχει κάνει φυλακή (τούρκικη) για τις πεποιθήσεις του και γνωρίζει ότι τυχόν ανατροπή του πιθανώς θα τον οδηγήσει στην τύχη του Adnan Menderes αν όχι και του Qadhdhafi.
Με αυτά τα δεδομένα, χαρακτήρισε ως ηλιθιότητες ο «κουμπάρος» μας (αυτή κι αν υπήρξε πολιτική κατευνασμού) την εναπόθεση ελπίδων στον Khalifa Haftar , την απέλαση του ενός μόνο πρέσβη και τα περί επίκλησης ακυρότητας του Μνημονίου σε διάφορα …. φόρα. Ο άνθρωπος δεν νοιώθει διαρρήκτης ούτε πορτοφολάς. Νοιώθει ηγεμόνας εκατομμυρίων Τούρκων και κυρίως δισεκατομμυρίων μουσουλμάνων οπότε συμπεριφέρεται ανάλογα! Προαναγγέλλει εγκαίρως και χωρίς μισόλογα το πως ακριβώς πρόκειται να παραβιάσει τους κανόνες. Εξάλλου δεν είναι ο μόνος που θεωρεί το διεθνές δίκαιο έναν ευφημισμό, μια συγκυριακή ισορροπία του εκάστοτε συσχετισμού δυνάμεων. Απλώς αυτός τυχαίνει να έχει την πεποίθηση ότι είναι τώρα πολύ πιο ισχυρός, ότι ο Τράμπ αναζητεί παντού & πάντα την απεμπλοκή και ότι ο ίδιος προλαβαίνει στα 65 του να επισκιάσει τον Κεμάλ.
Έναντι όλων τούτων ίσως απαιτείται μια νέα εθνική παλιγεννεσία, όπως θα έλεγε και η κα Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη. Μια άλλη λύση θα ήταν να ζητούσαμε συγγνώμη για εκείνη την παρεξήγηση προ διακοσίων ετών περίπου. Μπορεί τέλος να επιδιώξουμε να κερδίσουμε χρόνο, προκειμένου να ανατρέψουμε κατεπειγόντως και πάση δυνάμει τον δυσμενή συσχετισμό. Ό,τι κι αν επιλέξουμε θα είναι καλύτερο από αυτό που κάνουμε τώρα, που το παίζουμε ταπί και ψύχραιμοι.
Περιοδεύουν ακατάπαυστα στους τηλεδιαύλους καθηγητές, απόστρατοι και πολιτικοί καθησυχάζοντας μας και παραθέτοντας προγνώσεις ότι τελικώς θα κολώσει. Λες και η χώρα είναι προπατζίδικο και μπορεί να ποντάρει στο πιθανότερο! Εμφανίστηκε ακόμη κι ο θηριώδης Υπουργός Άμυνας σε ρόλο ανταποκριτή και μας ενημέρωσε πως οι δυο ηγέτες στην συνάντηση τους συμφώνησαν ότι δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό και κατόπιν επιδόθηκαν ακόμη και σε αστεϊσμούς.
Η εντελώς περιττή τηλεοπτική παρουσία του κ. υπουργού θύμισε λίγο Πάγκαλο, MEGA και νύχτα των Ιμίων. Δυστυχώς όμως είναι πρώτος ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που φαίνεται να ανακαλύπτει με όλο και πιο επώδυνο τρόπο ότι είναι στα αλήθεια στην θέση αυτή και δεν παίζει απλώς τον Πρωθυπουργό στην τηλεόραση.
Αρχικά όλα στην επικοινωνία πήγαιναν τέλεια (παιδάκια γελαστά, άθληση, αντικαπνιστικό, ακόμη και μια αυθόρμητος μεσόκοπη που τον είπε φοβερό γκόμενο). Γενικά χορτάσαμε αμερικανιές. Μετά όμως η υπερβολή άρχισε να ενοχλεί τους πιο προσεκτικούς. Όπως στην τελετή αναχώρησης της ΕΜΑΚ για την Αλβανία με παράτες, χαιρετούρες, χτυπήματα στην πλάτη, κάμερες – πολλές κάμερες και σημαντική καθυστέρηση στην αναχώρηση μιας αποστολής που όλοι γνωρίζανε ότι μετρούσε και το δευτερόλεπτο. Όλα αυτά συνέβαιναν ενώ άνθρωποι ξεψυχούσαν καταπλακωμένοι. Κι ήταν αληθινοί άνθρωποι, όχι κομπάρσοι στο σήριαλ όπου παίζει ο Κυριάκος τον Πρωθυπουργό.
Μετά ήρθε η ώρα της διαχείρισης διαφόρων μικροκρίσεων όπως των διαμαρτυριών των αρίστων που δεν έγιναν διοικητές, οπότε άρχισαν να «δίνουν» μαζικά εκείνους που έγιναν. Ο τηλε-πρωθυπουργός θεώρησε ότι αρκούσε τα ΜΜΕ να πανηγυρίσουν σύσσωμα για το πώς ο αποφασιστικός ηγέτης διορθώνει άμεσα τα σφάλματα τάχα των υφισταμένων και έτσι τα έβαλε με τον γέροντα της Καρδίτσης με αποτέλεσμα το αυτογκόλ της χρονιάς!
Από την άλλη, όταν ένας υφυπ. πιάστηκε με πλαστό πτυχίο, το άφησε να σέρνεται μέρες, μόνο και μόνο για να τον παραιτήσει τηλεφωνικά κι ενώ ο δυστυχής υπερίπτατο του Ινδικού ωκεανού! Πάλι επεδίωξε «κάτι το εντυπωσιακόν…», κάτι που να θυμίζει Ασημάκη Φωτήλα και Ανδρέα. Αποτέλεσμα; Στην Αυστραλία δεν ξέρανε, αν κατέφθασε ένας υπουργός ή κάποιος μεταξεταστέος.
Δεν ξέρω, ποιος φταίει αλλά κάτι δεν πάει καλά. Γνωρίζω δύο αδέλφια, ένα σκηνογράφο και ένα ξυλουργό. Τα πατώματα, τα εντοιχισμένα, η επίπλωση, τα χρώματα του πρώτου είναι η μέρα με την νύχτα σε σχέση με του δεύτερου. Όλα αυτά όμως μέχρι να τα δεις να λειτουργούν. Τα πανέμορφα του σκηνογράφου του πέφτουν στο κεφάλι γιατί ακριβώς φτιάχτηκαν με κριτήριο το πώς φαίνονται. Πίσω από τις κάμερες περιμένει και η αληθινή ζωή και όταν μιλάμε για τον κ. Erdoğan ενεδρεύει η αληθινή ζωή! …………………………………………………………………………………
Πώς προκύπτει όμως ότι η επικοινωνία αποτελεί το μοναδικό κριτήριο του Κυριάκου;
Πάρτε ως παράδειγμα τον ΠτΔ: Δεν θα επιλεγεί ούτε Σαμαράς ούτε Παυλόπουλος ούτε κανείς άλλος που σε μια εθνική κρίση θα μπορούσε να αναδειχθεί σε αντίπαλο πόλο. Προτιμότερο σου λέει ένα πρόσωπο συμπαθές και διακεκριμένο αλλά απολιτίκ, ει δυνατόν και εκτός παρατάξεως και γυναίκα και νέα και άλλα εξόχως συμβολικά Γιατί όχι λοιπόν η παγκόσμια πρωταθλήτρια μας, στο επί κοντώ, η κα. Κατερίνα Στεφανίδη; Δεν τον απασχολεί επ’ ουδενί η θωράκιση του συστήματος έναντι κάθε ενδεχομένου παρά μόνο το δικό του φαίνεσθαι του αδιαφιλονίκητου ηγέτη.
Σε όλα τα υπουργεία υπάρχει κάποιος από κάτω, ένας υφυπ, ένας γραμματέας ή ακόμη και κάποιος μετακλητός τον οποίο η πιάτσα αναγνωρίζει ως το αληθινό αφεντικό. Μην τυχόν και κανείς από τους υπουργούς του παραψηλώσει! Μάλιστα οι έμπιστοι του είναι όλοι εξωθεσμικοί, σαν την Τίνα Μπιρμπίλη του γυμναστηρίου. Οι επιπτώσεις στην παραγωγικότητα αυτής της Βαβέλ που προκύπτει είναι προφανείς αλλά προέχει κι εδώ η εικόνα του πανίσχυρου.
Εξωτερική πολιτική & Άμυνα: πρόκειται για τοπίο με εγγενείς δυσκολίες, με απαιτήσεις γνώσεων και δεξιοτήτων. Η Αγία Οικογένεια διαθέτει εδώ την κα Μπακογιάννη, ωστόσο ο Πρωθυπουργός δεν αντέχει ούτε καν την αδελφή του, αν είναι να φαίνεται αυτός ως το μικρό της αδελφάκι. Όσο αυτή θα κυνηγάει τον Κυρανάκη και τους γουρουνοφύλακες του, οι γκάφες που κάνουν οι μαθητευόμενοι θα είναι αλλεπάλληλες.
Ενώ στα λόγια καλεί σε εθνική συστράτευση (ελπίζοντας ότι θα του συγχωρεθούν οι πρόσφατοι τυχοδιωκτισμοί του στα εθνικά), από κάτω δρομολογεί ειδικά δικαστήρια, σχεδιάζει πολλαπλές εκλογές για … να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και καθυβρίζει τον Τσίπρα, λες και αυτός είναι που υπέγραψε με τον Σ. Ωραία εθνική συστράτευση!
Ένας κανόνας του poker λέει: μη κοιτάς, τι σου χτυπάει ο αντίπαλος τώρα, σκέψου, τι θα σου χτυπήσει στον επόμενο γύρο! Κάποιος, ας τον σκουντήξει μήπως και αφυπνιστεί έστω στο παρά πέντε! Ούτε με τον Παυλόπουλο δικαιούται να παίζει ούτε με τον εκλογικό νόμο ούτε με την αντιπολίτευση. Δεν αρκεί το να καλέσει συμβούλιο αρχηγών, ας προχωρήσει σε Οικουμενική κυβέρνηση με απόλυτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση της απειλής! Είπαμε, προκειμένου να ανατρέψουμε κατεπειγόντως και πάση δυνάμει τον δυσμενή συσχετισμό
