Δύσκολο πράγμα η αντιπολίτευση!
Του Στέφανου Καραμούτσιου
Μπορεί στην Ελλάδα η αντιπολίτευση να εκλαμβάνεται ως το ευκολότερο
πράγμα ή με την τακτική του ώριμου φρούτου ή την διαρκή καταγγελιομανία,
που είναι οι προσφιλέστερες επιλογές μέχρι σήμερα αλλά τα πράγματα δεν
είναι έτσι.
Γιατί από το πώς θα κάνεις αντιπολίτευση κρίνεται και σε μεγάλο βαθμό και το πώς θα κυβερνήσεις.
Διαφορετικά, όταν δεν οργανώνεσαι σωστά και υπόσχεσαι ανέφικτα πράγματα προκαλείς πολλαπλές ζημίες.
Αυτό αφορά για να μην πάμε πιο πίσω και την αντιπολιτευτική πολιτική
του ΣΥΡΙΖΑ πριν το 15 και ακολούθως αυτή της ΝΔ και του Μητσοτάκη.
Εδώ να τονίσουμε ότι ο υποφαινόμενος δεν εύχεται την αποτυχία της νέας
κυβέρνησης, όπως έκαναν πολλοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ανάλογοι του
ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν και τώρα, γιατί όταν είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι,
αν το καράβι βυθιστεί, όλοι θα πάμε στον πάτο!
Ξέρω ότι πολλοί
οπαδοί της μαρξιστικής ανάλυσης θα θεωρήσουν την άποψη αυτή απλοϊκή αλλά
προτιμώ την κατηγορία αυτή παρά να πάψω να είμαι ορθολογιστής! Άλλωστε
όσα συνέβησαν τα χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων επιβεβαιώνουν
την επιλογή του ορθολογισμού.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου
δίνουν οι συνεχιζόμενες κραυγές και οι αφορισμοί πολλών στελεχών, μελών
και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ με την αποστροφή τους προς εκείνους που δεν ψήφισαν
το κόμμα τους!
Αυτό χωρίς να το καταλαβαίνουν αποτελεί την
μεγαλύτερη προσφορά στην νέα κυβέρνηση. Γιατί με το να ονειδίζεις την
κοινωνία ότι δεν κατάλαβε την πολιτική σου, προκαλείς ρήγμα ανεπανόρθωτο
με εκείνους που σε ψήφισαν το 15 και δεν σε ακολούθησαν στις τελευταίες
αναμετρήσεις.
Είναι φανερό ότι για να σε εγκαταλείψουν τα κοινωνικά
εκείνα στρώματα, κάτι δεν έκανες σωστά και με το μεγάλο ποσοστό που
πήρες στις εκλογές σου δίνει η κοινωνία την ευκαιρία να το εντοπίσεις
και να το διορθώσεις.
Πώς όμως θα το επιτύχεις αυτό, όταν μένεις
περίκλειστος και αντί αυτοκριτικής και σωστής ανάλυσης εκφράζεις
αυτοϊκανοποίηση και κατάρες και αναθέματα;
Η αντιπολίτευση, λοιπόν,
στην νέα κυβέρνηση με όλα τα ΜΜΕ εναντίον σου, απαιτεί πειθαρχία,
υπομονή, φαντασία, σωστή τακτική και επεξεργασμένες θέσεις και κόμμα
μαζικό, οργανωμένο, που θα τείνει ευήκοο ους στην κοινωνία.
Γνωρίζω ότι οι απόψεις αυτές δεν είναι αρεστές σε αυτό τον κόσμο και αυτό φαίνεται από τις αντιδράσεις τους.
Αλλά οι αρχαίοι έλεγαν κάτι πολύ σωστό: ” Φίλος ο Πλάτων αλλά φιλτάτη η Αλήθεια”
Και η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα φαινόμενα στο πρώην περίκλειστο
κυβερνητικό κόμμα οφείλονται στην νοοτροπία πολλών από αυτούς να θεωρούν
εαυτούς φωτισμένη πρωτοπορία και να έχουν την απαίτηση οι άλλοι και εν
προκειμένω ο λαός να βγάζει το φίδι από την τρύπα και αυτοί να
απολαμβάνουν τα καλά της εξουσίας που νομίζουν πως την κατέκτησαν με τις
ικανότητές τους!
Αλλά πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση αλλά μια φορά σπάζει, λέει ο σοφός και περιγελώμενος λαός!
Και αν συνεχιστούν οι ίδιες πρακτικές και αυτή η νοσηρή νοοτροπία το 31,5% δεν θα είναι αφετηρία αλλά μακρινή ανάμνηση.
Υστερόγραφο: Πριν περίπου ένα χρόνο κάποιος τοπικός βουλευτής του
ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από μια δημοσίευσή μου με μήνυμά του στο μέσεντζερ μου
έγραψε ” Να είχαμε 200 σαν εσένα στον ΣΥΡΙΖΑ!” Δεν του απάντησα όχι λόγω
σεμνοτυφίας- άλλωστε ποιος δεν αρέσκεται να τον επαινούν;- αλλά λόγω
βαθιάς επίγνωσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται χιλιάδες στελέχη καλύτερα από
εμένα!
Άλλωστε δεν διεκδικώ κανένα ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό το
γράφω για μια ακόμη φορά, για να μην ανησυχούν ορισμένοι άσπονδοι
φίλοι…
