Εδώ Χαϊδελβέργη…
Αγαπητέ Απόκαυκε,
Ποτέ άλλοτε δεν έχει απασχολήσει η ελληνική πολιτική ζωή τόσο έντονα την γερμανική κοινή γνώμη όσο τα τελευταία 5 χρόνια. Τώρα για άλλη μια φορά η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο.
Οι εφημερίδες βρίθουν καθημερινά από άρθρα γνώμης και ρεπορτάζ αναφορικά με τον εν εξελίξει προεκλογικό αγώνα και τις μετέπειτα εξελίξεις. Συνηθισμένο, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς. Μια τέτοια εκτίμηση θα ήταν λανθασμένη. Τις τελευταίες εβδομάδες σημειώνεται μια αξιοσημείωτη μεταστροφή του κλίματος απέναντι στην Ελλάδα και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αρχικά, όσον αφορά την Ελλάδα, οι Γερμανοί αναλυτές αναγνωρίζουν τις θυσίες των τελευταίων ετών. Αναφέρεται συχνά πια ότι οι μεταρρυθμίσεις που υπέστη ο ελληνικός λαός, θα οδηγούσαν σε λαϊκή εξέγερση, αν εφαρμόζονταν στην Γερμανία. Επιπλέον, η επίτευξη του ισχνού πρωτογενούς πλεονάσματος (ανεξαρτήτως του πώς αυτό επιτεύχθηκε) θεωρείται σημαντικό και αξιέπαινο επίτευγμα.
Έπειτα, όλο και περισσότεροι τεχνοκράτες αναγνωρίζουν την ανάγκη κουρέματος του ελληνικού χρέους. Δεν την αναγνωρίζουν φοβούμενοι τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά εκτιμώντας με οικονομικά κριτήρια ότι μια περαιτέρω εξαθλίωση της ελληνικής οικονομίας δεν θα αποβεί προς όφελος κανενός.
Έτσι οι λίβελοι κατά του ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως του Α. Τσίπρα έχουν εμπλουτιστεί με ένα «ναι μεν αλλά»: ναι μεν είναι «ακροαριστερών απόψεων», «επικινδυνος» και «εμπρηστής», είναι όμως και ο πολιτικός που έγκαιρα διέγνωσε το πρόβλημα και διεκδίκησε την σωστή λύση.
Προς τι όμως η αλλαγή στάσης, όταν η εκστρατεία φόβου των εγχώριων υπαλλήλων της γερμανικής κυβέρνησης βασίζεται κατά κύριο λόγο σε τρομοκρατικές αναφορές των γερμανικών ΜΜΕ; Η απάντηση είναι απλή: η κα Μέρκελ δεν πρόκειται να ρισκάρει μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και προετοιμάζει το έδαφος για μια συμφωνία με την νέα κυβέρνηση.
Οι λόγοι της απόφασης της κας Μέρκελ είναι απλοί. Αφενός, δεν παραγνωρίζει το οικονομικό κόστος που θα είχε μια τέτοια απόφαση, τόσο για την Γερμανία, όσο για τις υπόλοιπες πιστώτριες χώρες. Αφετέρου, μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε μέγιστη πολιτική ήττα για την ίδια στο εσωτερικό.
Στην γερμανική πολιτική ζωή έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια η AfD (Εναλλακτική για την Γερμανία) . Όπως προδίδει και το όνομα του, το εν λόγω κόμμα συνιστά αντίδραση της δεξιάς πτέρυγας της CDU στην όλο και πιο κεντρώα τοποθέτηση της κας Μέρκελ. Η ευρωκεντρική παράταξη της Μέρκελ συγκρούεται με την ευρωφοβική «Εναλλακτική» καθημερινά για τον πολιτικό χώρο της Δεξιάς. Στον οικονομικό τομέα αυτό η «Εναλλακτικη» πρεσβεύει καταρχήν έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (αν όχι της ίδιας της Γερμανίας). Αυτή η «λύση», λοιπόν, φέρει την σφραγίδα της, ήδη ενισχυμένης από το ισλαμοφοβικό κύμα που σαρώνει την Γερμανία, AfD.
Με λίγα λόγια, η Μέρκελ επένδυσε πολιτικά κεφάλαια το 2012 στην επιτυχία της Ελλάδας, εγγυόμενη στο γερμανικό λαό πως δεν θα χάσει τα λεφτά του. Το GREXIT θα σήμαινε για την κα Μέρκελ παραδοχή της ήττας της ευρωπαϊκής πολιτικής της, και θα πυροδοτούσε απρόβλεπτες εξελίξεις. Η καγκελάριος, λοιπόν, με το οξύ πολιτικό της αισθητήριο, πρόκειται να επιδιώξει την συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, για έναν λόγο: επειδή δεν έχει εναλλακτική.
Αποκαυκίδιον, το απόδημον
Υ.Γ.1 Ας μου συγχωρεθεί η μη αναφορά πηγών, τα άρθρα των γερμανικών εφημερίδων είναι διαθέσιμα και στο διαδίκτυο
Υ.Γ.2 Προφανώς και υπάρχουν φορές που προβλέπουν GREXIT. Αυτές, ωστόσο, φθάνουν και με το παραπάνω στην Ελλάδα, δεν συντρέχει λόγο περαιτέρω ανάδειξης τους.
