 |
Του Ανδρέα Πετρουλάκη
Μάθαμε λοιπόν γιατί δεν πατάει το πόδι του στο Κοινοβούλιο ο κ. Σαμαράς. Γιατί δεν τον ικανοποιεί το επίπεδο. Δεν είναι του γούστου του το είδος της αντιπολίτευσης που τού κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και, όπως είπε καθαρά και ξάστερα, αν η Αξιωματική αντιπολίτευση θέλει διάλογο μέσα στη Βουλή θα πρέπει να διορθώσει τους τρόπους της. Το ακούσαμε και τούτο στην εποχή αυτήν των τεράτων. Πρωθυπουργός ειδικής μεταχειρίσεως, που αν ξεφεύγεις από τις προδιαγραφές του ούτε στη Βουλή θα πατάει να απαντήσει ούτε θα καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς για ενημέρωση. Κάτι δεν έχει καταλάβει ο Πρωθυπουργός- δεν μιλάμε για ποιους θέλει να καλεί στο σπίτι του ούτε για ποιες προσκλήσεις σε πάρτι θα αποδέχεται. Μιλάμε για τη θεμελιώδη θεσμική του υποχρέωση, στην οποία οφείλει να ανταποκρίνεται χωρίς καμιά απολύτως προϋπόθεση.
Δεν πηγαίνει γιατί του κάνουν σκληρή πολεμική και οξύνουν το πολιτικό κλίμα, λέει ο εμπνευστής της θεωρίας των δύο άκρων, ο καταγγέλλων την Αξιωματική αντιπολίτευση για εκλεκτικές σχέσεις με τρομοκράτες, ο άνθρωπος που διάλεξε να εκπροσωπείται από την κ. Βούλτεψη. Αλλά ακόμα και αν δεν ήταν ο ίδιος τέτοιος και πάλι δεν θα είχε δικαιολογίες- στην πολιτική δεν διαλέγεις ούτε αντιπάλους ούτε κλίμα. Άλλωστε, ως ο βασικότερος παίκτης είναι εκ των πραγμάτων συνδιαμορφωτής του πολιτικού κλίματος και αν δεν του αρέσει το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου ας πάει στη Βουλή να το ανεβάσει. Ο κατεξοχήν θεματοφύλακας θα έπρεπε να είναι, όχι ο φυγάς.
Αλήθεια, φαντάζεστε κάποιον από τους Πρωθυπουργούς των παρελθόντων ετών να ακολουθεί παρόμοια τακτική; Δεν αγαπούσαν όλοι το ίδιο τη Βουλή αλλά ουδείς διανοήθηκε να παραγγείλει πολιτικό διάλογο της προτίμησής του προκειμένου να εμφανιστεί εκεί. Τι θα έπρεπε να κάνει, ας πούμε, ο Μητσοτάκης που τη μία τον κατηγορούσαν ότι ξεπουλούσε τη δημόσια περιουσία και την άλλη ότι ξεπουλούσε τη χώρα; Τι θα έπρεπε να κάνει ο Σημίτης που εφτά χρόνια άκουγε από τον Καραμανλή ότι είναι ο αρχιερέας της διαπλοκής; Όλοι τους περνούσαν δύσκολα, αυτή είναι η μοίρα των Πρωθυπουργών, και αν σκεφτόντουσαν όπως ο σημερινός δεν θα βλέπαμε Πρωθυπουργό στη Βουλή για χρόνια. Απλώς αυτοί γνώριζαν ότι η πολιτική είναι σκληρό άθλημα και όχι άσκηση καλών τρόπων, σε αντίθεση με τον υπερευαίσθητο αριστοκράτη κ. Σαμαρά που συμπεριφέρεται σαν την Πριγκίπισσα με το μπιζέλι.
