Προσέξτε υπόθεση. Σε όλη την ταινία παρακολουθούμε τον εργοδηγό Λοκ, ο οποίος, υπό κανονικές συνθήκες, θα ήταν στο σπίτι του για να δει ματς και να φάει λουκάνικα με την οικογένειά του. Το ξυπνητήρι θα τον σήκωνε πριν βγει ο ήλιος, προκειμένου να επιβλέψει ένα έργο ιστορικών διαστάσεων. Και όμως, ο άνθρωπός μας οδηγεί προς το Λονδίνο επειδή θέλει να βρίσκεται στη γέννηση ενός παιδιού που προέκυψε μετά από τυχαία και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Ήταν ένα one night stand με μια άγνωστη που αποφάσισε να κρατήσει το παιδί. «Είναι μία ζωή που γεννήθηκε από δύο μπουκάλια κρασί και μια μοναχική γυναίκα. Ποια κατασκευή μπορεί να συγκριθεί μαζί της;» Ο Λοκ προσπαθεί να διαχειριστεί τη ζωή του από το τηλέφωνο. Ο ίδιος κάνει κατασκευές, αλλά βλέπει τον κόσμο του να γκρεμίζεται. Α, θα μπορούσα να σας απλώσω ένα σεντόνι με σκέψεις, αλλά φοβάμαι μην προδώσω μυστικά που πρέπει να ανακαλύψετε μόνοι σας. Και, πιστέψτε με, είναι μια ταινία που ο καθένας θα δει με διαφορετικό τρόπο. Και αν είναι και πατέρας…
Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Στίβεν Νάιτ που ίσως και να διεκδικεί ρεκόρ στον λόγο budget προς εισιτήρια. Καθηλωμένος στη θέση του οδηγού είναι ο Τομ Χάρντι. Μα τι ηθοποιός είναι αυτός; Τον βλέπεις και λες ότι, εντάξει, αν ήσουν γυναίκα θα ήθελες όντως να γεννήσεις το παιδί του. Να τη δείτε και θα με θυμηθείτε, θα έρθετε εδώ να σχολιάσετε.
Την είδα στο Cine Φιλοθέη όπου για ένα ποπ κορν και μία μπύρα πλήρωσα 7.50 ευρώ. Είναι οι συγκινήσεις που προσφέρει το σινεμά, σωστά
Προσυπογράφω, ως Πάκης, ο σινεφίλ
