 |
Η στελέχωση αυτής της κυβέρνησης ή καλύτερα η επάνδρωση της, αφού ο Σαμαράς γυναίκα δεν βάζει ούτε για δείγμα, χαρακτηρίζεται από μια ευδιάκριτη μετριότητα έως διαπιστωμένη ανικανότητα Αυτό μάλιστα συμβαίνει ενώ λόγω του τρικεφάλου σχήματος της μπορεί να ανιχνεύει ταλέντα σε ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, από τον Βορίδη μέχρι την Ρεπούση!
Συνήθως όσο ταλαντούχοι αποδεικνύονται όλοι αυτοί οι αδίστακτοι φερέλπιδες στις λαμογιές τόσο άχρηστοι είναι όταν πρόκειται να μοιράσουν δυό γαιδάρων άχυρα με τον κοινό νου. Μήπως όμως η τριάδα αυτή, νωθρότητα – αβουλία – λαμογιά, δεν είναι παρενέργεια αλλά αποτελεί τις ίδιες τις προδιαγραφές του συστήματος; Μήπως δεν αποτελεί ατύχημα ή συσσώρευση τόσων ανθυπομέτριων ατάλαντων και ανεπάγγελτων yesmen αλλά την ορθολογική αναζήτηση των κατάλληλων ανθρώπων για την κατάλληλη δουλειά; Μήπως το υβρίδιο ανίκανου & αδίστακτου έχει δοθεί ως οδηγία του Μαζούχ και του Τόμσεν ως αυστηρός όρος άσκησης της μνημονιακής πολιτικής ή άραγε το σκέφθηκε κάποιος δικός μας φωστήρας;
Ο σύγχρονος μανατζαραίος της συμφοράς είναι σκληρός όταν συγκρούεται με συνδικάτα, ταχύς όταν θα εκτελέσει διαταγές της troika, ωστόσο ράθυμος πλαδαρός και απρόθυμος ακόμη και για τα στοιχειώδη της διαχείρισης. Προφανώς με τα προσόντα αυτά δεν είναι τυχαίο που έχει περάσει από την κομματική γραφειοκρατία στην κρατική μηχανή χωρίς να κολλήσει ενδιαμέσως ούτε ένα ένσημο. Τώρα το πώς αυτό το «στέλεχος» αναγορεύεται σε «άνθρωπο της αγοράς» είναι ένα μυστήριο που ούτε ο Πρετεντέρης δεν θα το έλυνε!
Στο φινάλε φινάλε θα πεί κανείς, μήπως αυτοί θα μας σώσουν; Ή μήπως σκοπεύουμε να ορθοποδήσουμε μόνοι μας για να τους θέλει κανείς τζίνια; Αφού έτσι κι αλλιώς η σωτηρία της πατρίδος θα έρθει (ή δεν θα έρθει) από Κομισιόν μεριά, τι σημασία έχει ποιος μαλακοπίτουρας θα μπει γραμματέας υπουργείου ή πρόεδρος οργανισμού; Άρα τσανακογλύφτες ψάχνουνε και ας τους λένε μανατζαραίους ή ανθρώπους της αγοράς ή εθνοσωτήρες…
Από την άλλη οι δανειστές με χαρά βλέπουν τα ίδια πρόσωπα ή τους απογόνους τους, αυτούς που ισοπέδωσαν τόσα χρόνια την οικονομία και κυρίως την υπερηφάνεια της χώρας να αναλαμβάνουν πρόθυμα τη «διάσωση» της! Δεν τους πειράζει καθόλου αυτός ο διχασμός προσωπικότητας (και καταστροφέας και ανορθωτής) γιατί οι μανατζαραίοι αυτοί και προτού μας κουβαληθεί η troika εδώ, δικές της εντολές εκτελούσαν.
Η κατάρρευση συμπαρασύρει οτιδήποτε προοδευτικό άνθισε τις τελευταίες δεκαετίες ή κληρονομήθηκε από τους αιώνες. Στρέφει τον ένα ενάντια στον άλλο και συκοφαντεί κάθε συλλογικότητα ως εκτροφείο τσοχατζοπουλαίων.Διευκολύνεται βεβαίως και από συχνά φαινόμενα εργατικής αριστοκρατίας που δρα με το πνεύμα της συντεχνίας και των κεκτημένων της και όχι στο όνομα του δίκιου. Αυτή η άλλη τάξη εθελόδουλων, που προβάλλεται ως τάχα αντίπαλο δέος, δεν αποτελεί παρά την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα! Ελπίζω δε να μην αποτελέσουν τους αδίστακτους – ανίκανους του μέλλοντος μας που έρχεται οσονούπω …
Απόκαυκος ο αναλυτικός
