ΣΥΡΙΖΑ: Άμμος σε ανοιχτές χούφτες



 Του Θανάση Τσιριγώτη

Στερεύουν οι αυταπάτες και οι εύκολες λύσεις όταν «ο κόμπος φτάνει στο χτένι» κι ο απλός κόσμος θέλει «να σφυρίζουν τα δρεπάνια στο διπλανό χωράφι». Χρειάζεται πολύ ιδρώτας, κόπος, αντοχή, πείσμα, προπαγάνδα για να φτιάξει το ρεύμα του «εμείς», τη φυλή του λαού, το κλάσμα των «αποκάτω», την όχθη των άκληρων και απόκληρων. Σ’ αυτήν τη δημιουργία των νέων παγίδων, θεμέλιο λόγο έχει η μικροαστική ιδεολογία που δένεται με την ανεμελιά, την κουτοπονηριά και τη ραθυμία. Να κερδίσω κατιτίς χωρίς να κοπιάσω. Αμ δε! Διότι δεν υπάρχει τομέας ανθρώπινης δραστηριότητας, από το φρούτο του τροφοσυλλέκτη ως τις σύγχρονες επιστήμες, που το αποτέλεσμα να προήλθε άκοπα και ανέξοδα σαν την παιδική χαρά του σοσιαλισμού που διαδίδουν, κουτούτσικα, κάθε λογής υπερεπαναστάτες.

Με τούτο και με τ’ άλλο, φυτρώνουν οι αυταπάτες για τις 17 Ιούνη που θυμίζουν το «στις 18 σοσιαλισμός» του 1981, μόνο που τότε τονίζουμε στους αμνήμονες πως το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα του Α. Παπανδρέου κατάπιε το ριζοσπαστισμό της μεταπολίτευσης, άλεσε με τα παράσημα τους γίγαντες της ΕΑΜικής αντίστασης, «παλούκωσε» την εσωτερική αμφισβήτηση στο ΠΑΣOΚ και κάθισε στο σβέρκο του λαού για τριάντα χρόνια.
Tώρα η νέα ΕΔΑ του Α. Τσίπρα πουλάει δεξιά και αριστερά, και κυρίως στα δεξιά της, φύκια για μεταξωτές κορδέλες, βγάζει στο πολιτικό προσκήνιο τεμαχισμένη την ελπίδα για το χειμαζόμενο λαό και κρύβει επιμελώς το φιλοευρωπαϊκό χαρακτήρα της
. Από δίπλα η ηγεσία του ΚΚΕ συμπεριφέρεται σαν τον εξομολόγο που λέει στον «αμαρτήσαντα» να μετανιώσει, να διορθωθεί και να κάνει δέκα εκλογικές μετάνοιες!
Πρέπει ο λαός, η Αριστερά και οι αγωνιστές να πάνε «ραντεβού στα τυφλά»; Όχι βέβαια
Δεν είναι τυχαίο που η οικονομική συζήτηση γίνεται για το χρέος και το μνημόνιο, ενώ αφήνεται στο απυρόβλητο η εξάρτηση, ο ιμπεριαλισμός και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τους αγώνες μετέωρους, την Αριστερά στη γωνία, αφήνοντας το ερώτημα αν μπορούν να νικήσουν τα συνδικάτα, να κυβερνήσει ο λαός και να γίνουμε αφέντες στο μόχθο μας εύκολα οι ρεφορμιστές που μεταλλάσσονται σε σοσιαλδημοκράτες καμώνονται τους σκληρούς. Και πόσος θα είναι ο μισθός και η σύνταξη; Ρωτάει ο αγανακτισμένος, ο περιδεής, ο φτωχός, ο υπάλληλος.
Απάντηση ούτε πήρε ούτε θα πάρει
Διότι οι έμποροι της ελπίδας έκρυψαν βαθιά τις απαντήσεις τους και σαν παιδιά του πολιτικού σωλήνα, σαν αριστεροδιαφημιστές, σαν κομπραδόροι πουλάνε κυριολεκτικά φούμαρα
. Μπορεί η (εργατική) τάξη να γίνει τάξη για τον εαυτό της, κοντολογίς να ενωθεί σαν ένας άνθρωπος και να βρει την απελευθερωτική ιδεολογία της;
Μπορεί ο λαός μας να σηκώσει το κεφάλι, ν’ αποφύγει τις ξέρες και τις παγίδες και να βγει στο ξέφωτο του πολέμου;
Μπορεί η πραγματική Αριστερά να θυμηθεί τις συμπληγάδες που πέρασε έναν αιώνα τώρα
Μπορούν οι αγωνιστές να βγάλουν τις «τσίμπλες» από τα μάτια τους και να οργανωθούν αντί να ονειρεύονται «κυβερνήσεις»;
Δύσκολα ερωτήματα! Αλλά στα βαθιά πρέπει να κολυμπήσουν οι κομουνιστές. Αν δε θέλουν να φύγει από τα χέρια τους η ιστορική ευκαιρία όπως η άμμος από τις ανοιχτές χούφτες.

*Ο Θανάσης Τσιριγώτης είναι εκπαιδευτικός, μέλος του ΚΚΕ (μ-λ) Μ-ΛKKE