Μέγας χαμός γίνεται περί του- από Δευτέρας- κυβερνητικού σχήματος. Παρακολουθούμε θυελλώδεις συζητήσεις που συγκρίνονται μόνο με την φυσιογνωστική αναζήτηση της ορθής απάντησης στο ερώτημα “πόσες καμήλες κάθονται στην κεφαλή μίας καρφίτσας”.
Λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, πέφτει δούλεμα. Όσες πιθανότητες έχει η αυτοδυναμία Σαμαρά (> 37%, όπερ άτοπο) άλλες τόσες πιθανότητες έχει το να μην πιάσουν αυτό το ποσοστό, αθροιζόμενα, τα δύο κόμματα συνέταιροι. Άρα, η αγωνιώδης αναζήτηση του κυβερνητικού σχήματος είναι έωλη και απατηλή. Τόσο από τους “μνήμονες” που επιδιώκουν δια της απειλής ακυβερνησίας από κατάπτυστοι να εμφανιστούν ως εθνικώς απαραίτητοι, όσον και για μερικούς πονηρούς “αμνήμονες” που με τις παραδοξολογίες τους επιχειρούν να στριμώξουν μόνον αυτούς στους οποίους κάνουν την υποτιθέμενη “επίθεση φιλίας”. Όμως μασάει η Αλέκα ταραμά;
Όσον αφορά τα συνεταιράκια τον ίδιο καυμό έχουν, την έκταση της μεταξύ τους διαφοράς! Ο μεν χονδρός σε αυτήν μετρά την έκταση της επερχόμενης αμφισβήτησης, ο δε όσιος Αντώνιος το αν θα στρογγυλοκαθήσει αυτοπροσώπως στο Μαξίμου ή όχι. Χεστήκαμε αμφοτερόπλευρα…
Πάκης ο ορθολογιστής
