Αγαπητοί αναγνώστες



 Από σήμερα, Δευτέρα ο προεκλογικός αγώνας μπαίνει στην τελική ευθεία και είναι  δύσκολο να πει κανείς κάτι πραγματικά καινούργιο ή ενθαρρυντικό, καθώς οι περισσότεροι από μας δείχνουν να είναι βαθιά βυθισμένοι, και όχι αδικαιολόγητα, στη οργή και τη θλίψη. Ο λόγος γι’ αυτό δεν σχετίζεται μόνο με όσα συνέβηκαν τα τελευταία χρόνια αλλά και με τα άτομα που διεκδικούν την πολιτική εξουσία. Πράγματι, πολλοί από τους πολιτικούς που διεκδικούν την ψήφο μας δυσκολεύονται να αποκρύψουν το γεγονός ότι αντιπροσωπεύουν το πρόσφατο, ένοχο παρελθόν. Μερικοί άλλοι προέρχονται από ένα πιο μακρινό παρελθόν, αλλά επιμένουν να τρέφουν την  ελπίδα ότι θα αναστηθούν… Κάποιοι άλλοι, πάλι, είτε παλιοί πολιτικοί είτε πρωτοεμφανιζόμενοι, αναζητούν τη σωτηρία μέσω της αναζωπύρωσης του φανατισμού και της εμφύλιας διαμάχης. Γεγονός όμως είναι ότι όλοι αυτοί οι υποψήφιοι κανέναν δεν συναρπάζουν και κανέναν δεν εμπνέουν.

Κοντολογής ακόμη το παλιό δεν έχει ακόμη πεθάνει και το καινούργιο δεν έχει ακόμη γεννηθεί Και η επόμενη των εκλογών ημέρα προβάλλει  το ίδιο ανήσυχη, το ίδιο απειλητική  και καταθλιπτική…