 |
ΧΡΗΣΜΟΙ & ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ [δελτίο VΙ ]
Στο επίπεδο των «συναισθημάτων» η μάχη ήταν χαμένη από τα αποδυτήρια. Ο κ. Σαμαράς με το απόκοσμο ύφος του συνεχίζει να χαίρει ασυλίας, που ποικίλλει από την σαφώς θετική εικόνα ενός ανθρώπου καλών προθέσεων έως εκείνη του «καλό παιδί αλλά λίγο» (συνταγή ΓΑΠ – 2009).
Η εικόνα που κυριάρχησε πλέον θέλει τον κ Σαμαρά να συνομιλεί νοερά με την πατριωτική μορφή των λογοτεχνών προγόνων του, να θυμάται νοσταλγικά τις θερμές συζητήσεις του με τον Οδυσσέα Ελύτη ή ακόμη και να σιγοτραγουδά μαζί του τα μελοποιημένα του Θεοδωράκη, να ρεμβάζει με την θλιμμένη φωνή του Μητσιά, να συζητά με τον γυιό του δολοφονημένου Γρηγόρη Λαμπράκη και λίγο πριν αποκοιμηθεί να μελετά τις αναλύσεις για τον γαλλικό Μάη του συντρόφου Χρύσανθου που λίγοι γνωρίζουν ότι ηγείτο στα οδοφράγματα, όταν ο Αλέξης δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Άντε λοιπόν κάνε εσύ πολιτική με το σύνθημα «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά!»
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι αυτός, ο χαρακτηριστικότερος ίσως ρήτορας της μεταπολίτευσης, εμφανίζει πολιτική αφλογιστία στην κρίσιμη στιγμή. Έχοντας μάλιστα απέναντι του έναν μάλλον μέτριο Αντώνη Σαμαρά, πολιτικό εταίρο μεν , προσωρινό εκλογικό αντίπαλο δε.
Διαβάζοντας, λοιπόν, την ομιλία του κ Βενιζέλου στην Πάτρα των Παπανδρέου, μπορεί κανείς να κωδικοποιήσει την επιχειρηματολογία του υπέρ ΠΑΣΟΚ Το στίγμα του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ βρίσκεται λοιπόν κυρίως στο ότι:
1. εγγυάται ασφαλή πορεία εξόδου
2. επιδιώκει συμμαχία φιλοευρωπαϊκών και υπεύθυνων
3. στέκεται στο «μέσο» του πολιτικού φάσματος
Όσον δε αφορά τα πεπραγμένα ισχυρίζεται πως:
4. πέτυχε την μεγαλύτερη μείωση χρέους, «χωρίς να ανοίξει ρουθούνι»
5. μισήθηκε από τους φίλους του αλλά «έπρεπε για να προστατεύσει το έθνος»
6. η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε πολύ συντηρητικές ευρωπαϊκές ηγεσίες
Αν δεν προτιμηθεί απειλούνται πολλά και διάφορα δεινά με χαρακτηριστικότερα ότι:
7. οι άλλοι δεν εγγυώνται την πληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά και απαραίτητων δημοσίων παροχών [ενυπόγραφα και με τον λόγο της πολιτικής τους τιμής!!!]
8. Κοντά στα μαρτυρικά Καλάβρυτα κατήγγειλε την επαπειλούμενη είσοδο στην Βουλή επικίνδυνων ατόμων με το «βάδισμα της χήνας και χιτλερικούς χαιρετισμούς»
9. τέλος, λοιδώρησε την φυγομαχία του Αντωνίου από το ντιμπέιτ όπου προς τέρψιν του κοινού θα αναμετριόταν « πρόσωπο με πρόσωπο»
(1,2,3) Το πολιτικό στίγμα του σχεδόν ταυτίζεται με εκείνο της Νέας Δημοκρατίας (ασφάλεια – Ευρώπη – μεσαίος χώρος), όταν στοιχειώδης κανόνας του πολιτικού μάρκετινγκ είναι η πάση θυσία διαφοροποίηση από ότι ισχυρότερο απειλεί να σε επισκιάσει λόγω εγγύτητας. Ο κ Βενιζέλος υποστέλλοντας τελείως τα πράσινα λάβαρα και προτάσσοντας τις μετεκλογικές ανάγκες προσωπικής του διάσωσης πέφτει σε παγίδα αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ χωρίς ‘reason why’. Αν δηλαδή οι δύο λύσεις είναι τόσο παρόμοιες γιατί άραγε ο ψηφοφόρος να μην πάει στο ισχυρότερο -‘δίνοντας ισχυρή εντολή’- αλλά να ψηφίσει τον κ Βενιζέλο προκειμένου αυτός να υποστηρίξει κατόπιν τον κ. Σαμαρά; Ακριβώς την ίδια ταύτιση επιχειρεί βεβαίως και ο κ Σαμαράς αλλά αυτός ευλόγως αφού είναι ο ισχυρός. Δεν διστάζει δηλαδή να υψώνει επιδεικτικά λάβαρα με το τρίπτυχο «Εθνική ανεξαρτησία/ σύγκρουση με Βρυξέλλες – Λαική κυριαρχία / αντι troikaνική ρητορεία – Κοινωνική απελευθέρωση / δικαιοσύνη»
(4,5,6) Η επίκληση της πατρίδας προκειμένου να δικαιολογηθούν όσα έγιναν, παραπέμπει ευθέως στα χωράφια του απέναντι, αφού ο κ Σαμαράς έχει αποδεδειγμένα θυσιάσει πολλά για τις απόψεις του περί ‘πατρίδος’, ασχέτως αν συμφωνεί κανείς με αυτές. Στα δε κυβερνητικά πεπραγμένα το αναφερόμενο ως το πιο μεγάλο κατόρθωμα οφείλεται, ως γνωστόν, στην επώδυνη κωλοτούμπα Σαμαρά, της συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Αν, τέλος, οι δυσκολίες που έβρισκαν οι προηγούμενοι είχαν να κάνουν με την δεξιοκρατούμενη Ευρώπη πιθανότατα θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα αναλαμβάνοντας η ομογάλακτη Νέα Δημοκρατία
(7,8) Οι απειλές περί οικονομικής κατάρρευσης και εν συνεχεία έλευσης τρομερών καταστάσεων ανομίας από τους ακραίους είναι επίσης επιχείρημα υπέρ της «ισχυρής εντολής». Με την προυπόθεση ότι λένε κατά τα άλλα παρόμοια πράγματα λογικά επιλέγονται όσοι διαθέτουν μεγαλύτερη πολιτική δύναμη, κύρος και εσωτερική συνοχή παρά όσοι κάτω από το φάσμα της διάλυσης τους θα μοιράζουν τον καιρό τους ανάμεσα σε εξεταστικές επιτροπές για τα πεπραγμένα τους και επισκεπτηρίων στον Κορυδαλλό στα νέα διαμερίσματα της οικογενείας του παρ’ ολίγον ηγέτη τους…Όσο για την φερεργγυότητα, τους λόγους τιμής και τις ενυπόγραφες εγγυήσεις μάλλον κάποιο κουσούρι τους έμεινε από την πολύ παρέα με την troika. Ας αφήσουμε τέλος κατά μέρος το βήμα της χήνας που το προκάλεσαν μάλλον όσοι επέλεξαν το βήμα της κότας έναντι της Μέρκελ και το βήμα της διεφθαρμένης πάπιας έναντι της Siemens
(9) ΝΤΙΜΠΕΙΤ : Το επιχείρημα περί φόβου του Σαμαρά απέναντι στην ευγλωττία ομολογεί μια συμπεριφορά δευτέρου, που εναγωνίως αναζητά μια τελευταία ευκαιρία, ενώ προεξοφλεί και ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια θαυμασμού της πολιτικής ρητορικής του. Τέλος πάντων αποτελεί ένα κάποιο αδύναμο κτύπημα που καταφέρνει να ανταποδώσει ο κ Βενιζέλος προς τη κατεύθυνση των συντριπτικών πληγμάτων που δέχεται.
Πάκης Λοβέρδοανδρεικός
