 |
Του Παντελή Μπουκάλα. Καθημερινή
Εννιά είναι οι μακαρισμοί στην επί του Ορους ομιλία, έτσι όπως τους έχει καταγράψει ο Ματθαίος στο ευαγγέλιό του: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, οι πενθούντες, οι πραείς, οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, οι ελεήμονες κ.ο.κ. Δεν είναι απίθανο πάντως, και παρότι τα του Θεού εξακολουθούν να είναι άλλα από τα του Καίσαρος, σε κάποιο απόκρυφο ευαγγέλιο, από αυτά που περιμένουν ακόμα την ανακάλυψή τους, να περιέχεται και δέκατος μακαρισμός, σαν αρμονική ανταπόκριση στις δέκα εντολές: «Μακάριοι οι ψηφίζοντες, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των εκλογών». Αλλωστε, οι ψηφίζοντες και στους ελεήμονες συγκαταλέγονται, όπως καλά γνωρίζουν οι ψηφοθηρευτές, και στους πενθούντες (αυτοί αναγνωρίζονται υπό την ειδικότερη ονομασία «κοψοχέρηδες»), και στους πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην και, ως εκ τούτου, στους πτωχούς τω πνεύματι. Με πραείς είναι η αλήθεια δεν παραμοιάζουν, τουλάχιστον σε τούτη τη συγκυρία της αγανάκτησης, αλλά όταν και οι θεοί αγανακτούν, όπως ο Ιησούς στον ναό, οι θνητοί, που βολοδέρνουν με τόσες αγωνίες, δεν μπορούν να ξεχωρίζουν.
Ευτυχισμένοι πράγματι οι ψήφον έχοντες και ψήφον δίδοντες. Και τρισευτυχισμένοι όσοι δεν διαχειρίζονται μόνο τη δική τους αλλά όλης της οικογένειας, σύμφωνα με την παράδοσή μας, η οποία αναγνωρίζει βέβαια ψήφο στα δεκαοχτώ και ψήφο στις γυναίκες, αυτό όμως δεν σημαίνει πως η ισχύς του πατέρα αφέντη μηδενίστηκε ξαφνικά. Ούτε καν η Πηνελόπη του μύθου δεν πρέπει να άκουσε τόσο γλυκά λόγια σαν τα μελιστάλαχτα που απευθύνουν στην πολύφερνη ψήφο μας οι μνηστήρες όσο κρατάει η περίοδος των ερωτοτροπιών, αυτή η μεσοβασιλεία των Μεγάλων Προσδοκιών. «Υπεύθυνη» την εγκωμιάζουν, «ώριμη» την δοξολογούν, «κοσμοϊστορικής σημασίας» την υμνούν, «προικισμένη με μνήμη και κρίση» την αποθεώνουν. Και για να αποσπάσουν το χαμόγελό της, της τάζουν όχι βέβαια «χίλια πρόβατα και πεντακόσια γίδια» όπως στα δημοτικά τραγούδια (αν και δεν λείπει η ειδική μέριμνα για τους κτηνοτρόφους από την πλευρά του κ. Σαμαρά), αλλά αποκαταστάσεις αδικιών, ευνοϊκές αναπροσαρμογές μισθών, απαλλαγές, διευκολύνσεις, δικαιώματα, μειώσεις φόρων, αυξήσεις συντάξεων, εγγυήσεις, προστασία και βέβαια, τι πιο επαναστατικό, πλήρη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων (διότι όλοι είμεθα και ολίγον οικολόγοι), φορολογική αμνήστευση στους μεροκαματιάρηδες που έστειλαν στην Ελβετία κάμποσες δεκάδες δισεκατομμύρια, «απελευθέρωση της κατεχόμενης Ελλάδας» κ.λπ. κ.λπ.
Με τόσο γκρίζο να βαραίνει το νου μας και να τον απελπίζει δυο χρόνια τώρα· με τα ψυχικά μας αποθέματα να φθείρονται ταχύτερα από τα οικονομικά μας· με έναν άνεργο σε κάθε σπίτι· με τους πολυπτυχιούχους νέους να μη βρίσκουν άλλη διέξοδο από τον ξενιτεμό, χρειαζόταν οπωσδήποτε κάτι ευφρόσυνο, κάτι αντικαταθλιπτικό. Και ιδού η παραμυθία, ιδού η προεκλογική πρωταπριλιά διαρκείας. Ωστε λοιπόν γιατί να φοβηθούμε πιθανές επαναληπτικές εκλογές; Το λέει άλλωστε και το απόκρυφο: Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός ημών πολύς εν ταις κάλπαις.
