 |
Στα σκυλιά μου!
Κι αν άκουσα εγώ το πρώτο κλάμα σου
κι αν σου ‘δωσα ανάσα απ’ τη δική μου, δεν το θυμάμαι πια. Για δε ζητάς, για δε ρωτάς να μάθεις κι εγώ ξεχνώ. Μόνο υπομονετικά κοιτάς κι εγώ σου λέω τα πάντα.
Κι αν όλα αυτά δεν μας συνέβαιναν ποτέ, τ’ ανθρώπινα δεν σε οδηγούσα να τα ζήσεις, πάλι τα ίδια θα ‘μαστε. Να κοιταζόμαστε γλυκά, να παίζουμε απλά, να μη ζητάς, να μη ρωτάς, να με κοιτάς και να σου λέω τα πάντα.
Κι αν ακόμα τη θύμηση και της ανάγκης τη στιγμή αγγίξεις, εσύ μαζί, στο πλάι μου αδελφός, φίλος λιτός, καρτερικός, να μη ζητάς να μη ρωτάς, αληθινά να συμπονάς και να σου λέω τα πάντα.
Κι αν πρώτος φύγεις κάποτε, δε φευγεις μονος.Ένα κομματι απ’την ψυχη μου θα χεις παρει, να το κρατήσεις συντροφιά, να μη ζητάς, να μη ρωτάς, παρα γλυκά να το κοιτάς και θα σου λέει τα πάντα.
Κι όταν σε βρώ και συντροφέψουμε ξανά, πίσω θα στο ζητήσω και άμα δεν ήμουνα καλός, αν δεν σε αγάπησα πολύ, κράτα το εσύ και τη ψυχή μου ας χάσω, να μη ζητώ να μη ρωτώ, σα να ‘μουν εσύ να σε κοιτώ και να μου λές τα πάντα…σκύλε μου!
