“Αυτό το παιδί έχει το μυαλό στη…γλώσσα του!”
Ανδρέας Παπανδρέου
Το “κακό” στην Ελλάδα …έχει τεράστιο όγκο και ονοματεπώνυμο.
Για να καταλάβει κάποιος τον ρόλο του Βενιζέλου, δεν αρκεί να έχει γνώσεις πολιτικής ή ιστορίας. Απαιτείται να έχει και γνώσεις ψυχολογίας. Πρέπει να μπορεί ν’ αντιληφθεί και να αξιολογήσει την ψυχική του κατάσταση, για να καταλάβει για ποιους λόγους φέρεται ως κτήνος. Γνώσεις, τις οποίες πάντα διαθέτει το σύστημα, όταν αναζητεί πιστούς συνεργάτες, για να του κάνουν τις “βρώμικες” δουλειές. Θα ξεκινήσουμε από τα “επιφανειακά” του χαρακτηριστικά, για ν’ αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε το ποιόν του σε “βάθος”.
Ο Τούρκογλου —σύμφωνα με τα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας— έχει ένα χαρακτηριστικό, το οποίο είναι ευλογία και κατάρα ταυτόχρονα …Το χαρακτηριστικό της ευγλωττίας. Αυτό τον “έφτιαξε”, αλλά αυτό και τον “κατέστρεψε”. Είναι προφανές ότι από μικρός έμαθε να ζει με αυτό και να το εκμεταλλεύεται. Επειδή μπορούσε να δικαιολογεί τα πάντα, δεν έκανε τίποτε. Ως εκ τούτου ήταν πάντα ένας θορυβώδης τενεκές χωρίς καθόλου γνώσεις. Τι να τις κάνει τις γνώσεις, οι οποίες απαιτούσαν κόπο, όταν μπορούσε άκοπα να εμφανίζεται σαν γνωστικός;
Αυτό είναι βέβαιο ότι τον “ακολούθησε” και στην υπόλοιπη του τη ζωή …Τη ζωή του ως δημόσιο πρόσωπο. Όταν μπήκε στα “πράγματα”, εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού του, έπαιρνε όλα τα ρίσκα. Επειδή μπορεί να δικαιολογήσει —ή τουλάχιστον να επιχειρήσει να δικαιολογήσει— τα πάντα, τολμά τα πάντα. Επειδή μπορεί να “εξωραΐσει” τα πάντα, στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει τίποτε από αυτά που δίνουν αξία στον άνθρωπο ως πολιτικό ή επιστήμονα. Στην κυριολεξία είναι κενός περιεχομένου …Αχανές κενό, αν τον κρίνουμε από τη “συσκευασία”.
Μπορεί να μιλάει με μεγάλη άνεση για ΟΛΑ τα θέματα και στην πραγματικότητα να μην κατέχει ΚΑΝΕΝΑ. Μέσα στο μυαλό του —και ως γνωστικό κεφάλαιο— μόνον ονόματα από ταβέρνες πρέπει να