Ξύπνησα επιτέλους ύστερα από μια κυριολεκτικά…ονειρεμένη νύχτα.Να ήταν άραγε το ουράνιο φως, που φώτιζε τις περιπλανήσεις μου σε σκοτεινές ατραπούς, να ήταν οι σκληρές αντεγκλήσεις με τον Πάκη, να ήταν οι ωραίες …πατάτες που έδιναν υποσχέσεις για νυχτερινές περιπέτειες, κανείς τελικά δεν ξέρει. ‘Ομως τα όνειρα ήταν πλούσια και λογής λογιών. Και ενώ τέντωνα το ταλαι πωρημένο σώμα μου κάνοντας μια ενδελεχή ανασκόπηση των νυχτερινών περιπλανήσεων, ήλθε το μοιραίο λάθος -καταναγκαστική έξις – να πατήσω το τηλεκοντρόλ. Στην οθόνη πρόβαλε το καλιγούλιας κοπής πρόσωπο του υπουργού γεωργίας και ποιητού του πασοκικού αποκόμματος! Τι χείμαρρος ανούσιας φλυαρίας, τι θράσος απροσμέτρητον, τι ξύλινος και κοινότοπος κομματικός λόγος! Ανέβηκε πάλι η πίεσή μου. Ανοίγω τα παντζούρια για να μπει το φως και να διαλύσει τη δυσφορία μου. Και πάλι έκπληξη δυσάρεστη! Ένας τυπικός γιαννιώτικος βροχερός, καταθλιπτικός καιρός. Ευκαιρία να επιστρέψω στο ζεστό μου πάπλωμα!’Ισως να ονειρευτώ και πάλι…
