ο πρόεδρος της Δημοκρατίας απήγγειλε το σύμβολο της πίστεως
στα πλαίσια μιας αυτοκρατορικής εορτής,που η αναβίωσή της έγινε από τον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄ και συνεχίστηκε και από τους προέδρους της Δημοκρατίας μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, που πήραν τη σκυτάλη από τον Κων/νο τον Β΄, γεγονός που
αποτελεί τον έσχατο εξευτελισμό του κοσμικού κράτους και μια ακόμη απόδειξη του σκοταδισμού που ζει και βασιλεύει στο ημέτερον παντοειδώς κρατικόν προτεκτοράτον.
Και αν για τους ξενόφερτους βασιλείς η υιοθέτηση τέτοιων εορτών έγινε στα πλαίσια της Μεγάλης Ιδέας και της κρατούσας μυθολογίας ότι το Νεοελληνικό κράτος αποτελούσε συνέχεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, όπως ήθελαν να πιστεύουν διάφοροι εγχώριοι αιθεροβάμονες, μιας μυθολογίας που ήθελε μάλιστα τον τελευταίο βασιλιά, εξαδάκτυλον και προοριζόμενον να απελευθερώσει την πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα(!),ουδείς μπορεί να αντιληφθεί την σκοπιμότητα τέτοιων εκδηλώσεων από την σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία, ένα κράτος που θέλει να είναι ευρωπαικό και όπου ουδείς διανοείται τέτοιες μασκαράτες, αφού κράτος και εκκλησία έχουν πάρει στην Ευρώπη από αιώνες οριστικό διαζύγιο.
Είναι και αυτό μια ακόμη απόδειξη της ιδεολογικής, πολιτικής αλλά και πολιτιστικής χρεοκοπίας της Μεταπολίτευσης, που ούτε τα αυτονόητα δεν τόλμησε να θίξει, χάνοντας κατά κράτος από τις δυνάμεις του αναχρονισμού.