 |
Αθήνα, 28 Ιουνίου 2013, γύρω στις 12 το μεσημέρι. Ο άνθρωπος είναι άστεγος, είναι άνεργος, είναι μουσικός.
Δεν ζητιανεύει, προσφέρει μουσική με το τρομπόνι του ως αντάλλαγμα για λίγα ψιλά.
Κάποιοι καταστηματάρχες ενοχλούνται. Καλούν την αστυνομία, αυτή φτάνει.
Τον αρπάζουν, τον τραβολογάνε, αυτός με όση δύναμη έχει φωνάζει: «Πεινάω! Αυτό μόνο μπορώ να κάνω για να βγάλω μια τυρόπιτα».
Ο σπαραγμός του, κάνει κάποιους περαστικούς να σταματήσουν.
Ο τρομπονίστας αδύναμος, έχασε τις αισθήσεις του για δέκα λεπτά περίπου και γλύτωσε τη σύλληψη. Όταν συνήλθε, έμαθε πως το τρομπόνι του, είχε κατασχεθεί.
Λόγια, δεν υπάρχουν για να περιγραφτεί η κτηνωδία: Παραπονούμενων καταστηματαρχών και αστυνομικών.
Λόγια, με αφορμή αυτή την ιστορία την τόσο συμβολική, για να περιγράψει κάποιος πως ένας «εμφύλιος», έχει ήδη ξεκινήσει, δεν υπάρχουν.Τελικά, θα βγάλω το φτυάρι για να θάψω δικαιολογίες αναλύσεις και ψευδοεκλογικεύσεις . Αυτοί που κυβερνούν την Ευρώπη – όπως ο κος Draghi που φέσωσε την Ιταλία και τώρα μας διασώζει, πρέπει να φύγουν. Αλλά πώς; Αφού είμαστε όλοι, μύρια κομμάτια και αυτοί ενωμένοι.
