Στην τελική του μορφή αποτελείται από πέντε μορφές που είναι καθισμένες γύρω από ένα τετράγωνο τραπέζι και τρώνε πατάτες. Πρόκειται για τέσσερις γυναίκες και έναν άνδρα. Παρά την σκοτεινιά του πίνακα, τα ανάμικτα αισθήματα των ανθρώπων αντανακλώνται τόσο έντονα στα πρόσωπα τους ώστε είναι σαν να ακούει κανείς τις κουβέντες της συζήτησης τους. Πιθανώς η ζωντάνια αυτή των προσώπων καλυμμένη από την σκοτεινιά του πίνακα τραβά κανένα στο να πλησιάσει και να εξετάσει λεπτομερέστερα τις λεπτομέρειες του πίνακα. Τέτοιες λεπτομέρειες είναι: τα αδρά δοκάρια της στέγης στο βάθος της σκηνής, οι απαλές γραμμές με τις οποίες σχεδιάζεται το παράθυρο στη σκοτεινιά του βάθους, η κορνίζα της εικόνας που κρέμεται στον σκοτεινό τοίχο, η μεγάλη πιατέλα με πατάτες και τα οστεώδη δάκτυλα που τεντώνονται προς αυτές, το προσεκτικό σερβίρισμα της γυναίκας κάποιου βραστού – πιθανώς καφέ, η μεγάλη ορθογώνια κολώνα πίσω από το τραπέζι που φαίνεται να υποστηρίζει όλο το κτίριο, τα επεξεργασμένα χείλη του τραπεζιού κά Όλα αυτά δημιουργούν την αίσθηση ότι πρόκειται για το χώρο κατοικίας των πέντε αυτών προσώπων Η απόδοση της κοινής αγροτικής ζωής δεν ήρθε σε κάποια αιφνίδια έκρηξη δημιουργικότητας αλλά σχεδιαζόταν από μακρού όπως δείχνουν προσχέδια τουλάχιστον δύο ετών πριν [1883]. Μάλιστα ο Van Gogh έστειλε σχετικές λιθογραφίες σε δύο εμπόρους έργων τέχνης της εποχής καθώς και σε έναν συνεργάτη του ενώ αυτός εργαζόταν στην τελική εκδοχή του έργου. Σύντομα απέκτησε τόση αυτοπεποίθηση ότι το έργο του θα απέδιδε όταν τελείωνε με ακρίβεια αυτό που έβλεπε ώστε να το διαφημίζει προτού καν ξεκινήσει την τελική εκδοχή. Βέβαια το 
Οι πρωτοπόροι λοιπόν “πατατοφάγοι” επανέρχονται στην Κατερίνη με καθυστέρηση 127 ετών! Όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά…Απόκαυκος ο ιστοριοδίφης
